„Wi sind no in den Oktav van den 6. Heimaond, den Dag
wao`t sick üm ´ne Sake of Aktion dreihde, we de ollen
Römers basium, suavium of osculum , de ollen Grieken
philaema nomden, we up Urdu bosa, spaansk beso, franzöösk
baiser, persisch buse, slowaaksk bozk, in`t märkske Suerland
buss, in Irland koss, in Ungarn csok oder puszi, rümänisch sarut,
engelsk u.a. peck orre buss, däänsk kys, kurdisch macik,
italiäänsk bacio und türksk öpücük hett.
Ene van den Spraoken kennt Ji wisse; wan nich, kümmt hier Hülpe:
De Wörde bedüüdt alle: „Mülken“,“ Söten“,“ Snüütken“. Dao gonk`t
verliedenen Maondag üm. Et was de „Tag des Kusses“ vüör
20 Jaohre in GB erfunnen: vlicht hät he sick daorüm noch nich
so wiäldwiet düörsett`t, ofschonst de Sake an un för sik siet
Paradies-Tieden praakßerd wärd.
Den ersten Söten hät wisse Eva iähren Adam daon, üm em iähr
Owest antopriesen, orre Adam hät sine Eva enen daon, äs Dank
för de leckere Appelmaohltied, we apat hernocher de beiden
doch wahne Buukpiene mook, ansunners Eva. Aower Dokters
un Apothkers gaf`t daomaols noch nich, we se nao „Risiken und
Nebenwirkungen“ fraogen konnen. Ach lao`t we dat.
Trügge to`t Thema.
Is`t nich interesssant, dat wi Mönsterlänners met use Wörde
so naige bi`t olle Latin sind? Suavium kümmt van suavis, wat
„sööt“ bedüt`t und osculum kümmt van os, und dat bedüt`t
„Mund, Mul, Snute“ We hätt dao afschriewen?
Is mi eendoon,; de Baas ist, dat Wiärks passeert
flietig tüsken Lüü, we sik lieden müegt.
Ik gleiw ja nicht, dat de Kussdag-Erfinners an den
Sozialisten-Ritus dacht häbt, äs wi`t tom Biespiel
up das fermooste Foto van Breschnew un Honnecker
seiht, nich an dat rechts-links-rechts Spielken tüsken
Angela und üörnswecke Politik-Mensken bi`n
Besök, erst recht nich an den Judaskuss.
Mi dücht, se dachen daobi an echte Leiweslüü, waot
bi`n Söten auk maol fucht togeiht, wann`t Tüngsken
metspieelt. Aower ähr dat ik in`t quatern kuom, maak ik
leiwer en Punkt.
Dat Räödsel in den Üöwerschrift is jä för Ju nu kien Problem
mähr: En Fraulüümüülken treckt mähr äa sess Piär.
Uutproberen!“
Laot`t Wiärks men gaohn, sagg Hannes Demming to mi, äs ik em jüst frogg,
ob ik dat met de sess Piär hier hen schriewen draff.